பட்டினத்தார் பாடிய "காதற்ற ஊசியும் வாராது காண் கடைவழிக்கே" என்ற வரிகள், அவரது வாழ்க்கையில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தன. இதன் பின்னணியை மேலும் விரிவாகக் காண்போம்.
பட்டினத்தாரின் வாழ்க்கை
பட்டினத்தார், காவிரிப்பூம்பட்டினத்தைச் சேர்ந்த பெரும் செல்வந்தர். இவருக்கு திருவெண்காடர் என்ற பெயரும் உண்டு. அவரது குடும்பம் கப்பல் வணிகத்தில் கொடிகட்டிப் பறந்தது. அவர் பொருள் தேடுவதிலேயே தன் வாழ்நாளின் பெரும்பகுதியைக் கழித்தார். அவருக்குத் திருமணமாகி, நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு ஒரு மகன் பிறந்தார். அவனுக்கு மருதவாணர் என்று பெயரிட்டார். இந்த மகன், சிவபெருமானின் அருளால் பிறந்தவர் என்று கூறப்படுகிறது.
துறவறத்திற்கான அழைப்பு
ஒருமுறை, மருதவாணர் வெளியூர் செல்லும் முன்பு, தனது தந்தையான பட்டினத்தாரிடம் ஒரு சிறிய பெட்டியைக் கொடுத்து, "நான் வரும் வரை இதைப் பாதுகாத்து வையுங்கள்" என்று கூறிச் சென்றார். பல நாட்கள் கடந்தும் மகன் திரும்பவில்லை. ஆவலுடன் பட்டினத்தார் அந்தப் பெட்டியைத் திறந்து பார்த்தார்.
அந்தப் பெட்டிக்குள், ஒரு உடைந்த காது கொண்ட ஊசியும், ஒரு ஓலையும் இருந்தன. அந்த ஓலையில் "காதற்ற ஊசியும் வாராது காண் கடைவழிக்கே" என்று எழுதப்பட்டிருந்தது.
இந்த வரிகளைக் கண்டதும் பட்டினத்தார் திகைத்து நின்றார். தன் வாழ்நாள் முழுவதும் சேர்த்த செல்வமோ, சொத்தோ, புகழோ, ஏன் ஒரு உடைந்த ஊசிகூட இறக்கும்போது தன்னுடன் வராது என்பதை அந்த ஒற்றை வரியின் மூலம் உணர்ந்தார்.
ஞானோதயம் மற்றும் துறவறம்
இந்த நிகழ்வு பட்டினத்தாரின் மனதில் ஒரு பெரும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. அவர் சேகரித்து வைத்திருந்த அனைத்து செல்வங்களும் நிலையற்றவை என்பதை உணர்ந்து, அவற்றின் மீது இருந்த பற்றை முழுமையாக நீக்கினார்.
தான் அணிந்திருந்த ஆடைகளை எல்லாம் களைந்து, ஒரு கோவணத்துடன் வீதிக்கு வந்தார்.
தன்னுடைய செல்வங்களை எல்லாம் ஏழை எளியவர்களுக்கு தானமாக வழங்கினார்.
"ஐயமிட்டு உண்" என்ற கொள்கையின்படி, பிச்சை எடுத்து உண்ணும் துறவு வாழ்க்கையை மேற்கொண்டார்.
இந்த நிகழ்வுக்குப் பிறகு, அவர் பட்டினத்தார் என்ற பெயரால் அறியப்பட்டார். அவர் பாடிய பாடல்கள் அனைத்தும் வாழ்வின் நிலையாமையை, பற்றின்மையின் அவசியத்தை, இறைவனின் பெருமையை எடுத்துரைப்பவையாக அமைந்தன. அவரது பாடல்கள் இன்றும் பல ஆன்மீக அன்பர்களுக்கு வழிகாட்டியாக உள்ளன. "காதற்ற ஊசியும் வாராது" என்ற வரி, பற்றற்ற வாழ்வின் தத்துவத்தை எளிமையாகவும், ஆழமாகவும் உணர்த்தும் ஒரு பொன்மொழியாகத் திகழ்கிறது.
பாடல்:
காதற்ற ஊசியும் வாராது காண் கடைவழிக்கே,
வேற்றுமை ஒன்றும் இல்லை மெய்ம்மையே,
சேற்றினைக் குழம்பு இட்டுச் சென்றோமே,
ஏற்றினைப் பலவும் எண்ணி ஈசனைத் துதிப்போம்.
விளக்கம்:
காதற்ற ஊசியும் வாராது காண் கடைவழிக்கே: இறந்த பிறகு, ஒரு காது உடைந்த ஊசிகூட உன்னுடன் வராது. நீ சேர்த்துவைத்த செல்வம், புகழ் என எதுவுமே உன்னுடன் வராது.
வேற்றுமை ஒன்றும் இல்லை மெய்ம்மையே: இந்த உலகில் உள்ள உயிர்களுக்கிடையே எந்த வேற்றுமையும் இல்லை. அனைவரும் இறப்பு என்னும் உண்மையை நோக்கித்தான் பயணிக்கிறார்கள்.
சேற்றினைக் குழம்பு இட்டுச் சென்றோமே: நாம் இந்த உலகத்தில் சேற்றில் (ஆசைகள், பற்றுக்கள்) சிக்கி, அதையே உண்மையான வாழ்க்கை என்று வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்.
ஏற்றினைப் பலவும் எண்ணி ஈசனைத் துதிப்போம்: நாம் இந்த உலகத்தில் பல ஏற்றத் தாழ்வுகளையும், இன்னல்களையும் அனுபவித்தாலும், கடைசியில் ஈசனை (இறைவனை) மட்டுமே துதிக்க வேண்டும். அவர்தான் நம்மை இந்த வாழ்க்கைச் சுழலில் இருந்து விடுவிப்பார்.
இந்தப் பாடல், பட்டினத்தாரின் துறவற வாழ்வின் தொடக்கத்திற்கு ஒரு முக்கியக் காரணமாக அமைந்தது. இது மனித வாழ்க்கையின் நிலையாமையையும், இறைவன் ஒருவனையே பற்றிக்கொள்வதன் அவசியத்தையும் உணர்த்துகிறது.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
தங்களின் மேலான கருத்தைப் பதியவும்.